ژل رساناجریان الکتریسیته
این ماده که توسط پروفسور ژنان بائو و همکارانش ابداع شده، نوعی هیدروژل رسانا است و مانند بافتهای بیلوژیکی رفتار میکند اما همچون یک فلز یا نیمهرسانا میتواند هادی جریان الکتریسیته باشد.
ترکیب این دو مشخصه امیدهای زیادی در خصوص ساخت حسگرهای بیولوژیکی و ابزار ذخیره انرژی در مهندسان ایجاد کرده است.
بائو و تیم تحقیقاتیاش ژل مزبور را با اتصال زنجیرههای طولانی ترکیب آلی آنیلین با اسید فیتیک که به طور طبیعی در بافتهای گیاهی یافت میشود، تولید کردند. این اسید قابلیت نگهداشتن تا شش زنجیره پلیمری به طور همزمان و خلق یک شبکه صلیبمانند درهمتنیده وسیع را داراست.
پلیمرهای هادی هماکنون در بازار قابل دسترساند اما همگی آنها یک فیلم یکپارچه فاقد هر نوع ساختار نانو را تشکیل میدهند؛ اما شبکه صلیبمانند ژل جدید به یک ساختار اسفنجمانند پیچیده منجر میشود. یکی از مشخصههای هیدروژل، وجود روزنههای ریز بی شمار است که ناحیه سطحی ژل را منبسط میکند. این امر میزان شارژی که ماده میتواند نگه دارد، توانایی در حس مواد شیمیایی و سرعت پاسخ الکتریکی آن را افزایش میدهد؛ با این حال، میتوان به آسانی در این ژل تغییر ایجاد کرد. به این دلیل که ماده تا آخرین لحظه سنتز جامد و سفت نمیشود، میتواند به عنوان یک مایع چاپ یا افشانه شده و پس از نشستن بر روی سطح به ژل تبدیل شود. این مشخصه تولیدکنندگان را قادر به تولید الکترودهای دارای الگوهای پیچیده و با بهای نازل میکند. همچنین ساختار غیرمعمول به ژل ویژگیهای الکترونیکی قابل توجهی میدهد.
www.poursalehi55eng.ir